“De volgende dag zitten we al vroeg in de ochtend zenuwachtig in de auto naar Eindhoven. We hebben onze hoofden al volledig bedekt met een grote zwarte hoofddoek die tot onze borst reikt. Daaronder dragen we onze rood rozige djelabba met een zwarte broek. We vragen ons af hoe het vandaag zal gaan.”

Het undercover bezoek aan de Al Fourqaan moskee van de twee Nederlandse journalistes loopt goed af: ze worden niet ontdekt en slagen erin om enkele onthullende gesprekjes te voeren met moslima’s. Bijvoorbeeld met de jonge vrouw die hen toevertrouwt: “Mijn man denkt er over op jihad te gaan. Ik vind dat hij moet gaan.”

Het staat allemaal beschreven in het boek ‘Het slapende leger’ waarin Sanne Groot Koerkamp en Marije Veerman vertellen over hun zoektocht naar de leefwereld van radicaliserende moslimjongeren in Nederland. Het boek geeft een onthutsende kijk op de manier waarop zij zich ontpoppen tot potentiële terroristen en jihadstrijders.

Bovendien geeft het boek inzicht in de gedurfde aanpak van twee jonge onderzoeksjournalisten. Niet alleen hullen zij zich in djelabba om in gesprek te komen met moslims, ook struinen ze het internet af op zoek naar documenten en informanten. De internetfora waarop jongeren met elkaar discussiëren over de islam geven de journalisten een mooi aanknopingspunt om een idee te krijgen van wat er leeft onder de jongeren.

Het boek is al verschenen in 2006, maar ik heb het afgelopen weekend pas gelezen. Het is een aanrader voor wie belangstelling heeft voor onderzoeksjournalistiek. En vooral als je weten wil hoe journalisten daarbij te werk gaan. Dat is het mooie van zulke boeken: daarin vertellen journalisten vrij nauwkeurig wat ze allemaal gedaan hebben. Ook dit boek is daardoor ook meteen een mooi voorbeeld van transparante journalistiek.