Waar maak je het nog mee? Een twee keer per week verschijnende krant die alleen op de dag dat de krant verschijnt nieuws op haar website publiceert. Het bestaat toch echt. De Engelstalige, Kameroenese krant The Post doet het. Het is een krant van bescheiden omvang met een oplage van 4000 exemplaren en een redactie van 20 journalisten. Maar deze krant flikt het toch maar: een website in de lucht houden. En dat valt niet mee in Afrika, waar de bevolking zelden een computer bezit, de internetinfrastructuur aan alle kanten rammelt, de redactiebudgetten belabberd zijn en de kennis over websites marginaal is.
Eigenlijk heeft het helemaal geen zin, zou je zeggen. Een nieuwssite starten in een land waar slechts een enkeling een computer heeft. Dat de Kameroenese krant The Post desondanks een veel bezochte site heeft is te danken aan de vele Kameroenezen in het buitenland. Honderden getrainde professionals verlaten jaarlijks het Afrikaanse continent, maar blijven geïnteresseerd in nieuws uit hun vaderland. Ze zijn een dankbare doelgroep voor een online krant.
Toen The Post overstelpt werd met verzoeken uit het buitenland om een nieuwssite te lanceren, wilde de redactie wel, maar kon niet. Ze had al eerder een poging ondernomen, maar door een gebrek aan kennis van zaken gingen regelmatig drie maanden voorbij voordat een update van de site plaats vond. Een nieuwssite onwaardig, maar niet vreemd voor een redactie die zelf niet eens over een internetaansluiting beschikt. Als de journalisten het internet willen raadplegen, moeten ze het internetcafé in het belendende pand bezoeken.
De oplossing kwam uit het buitenland. Een Kameroenese migrant in Chicago wierp zich op als websitebeheerder en een ander uit Delaware werd de siteontwerper. Beide zijn niet in dienst van de krant maar handelden uit liefde voor de krant en het verlangen naar nieuws uit hun vaderland. Ze kwamen met het idee om het weblog als format te gebruiken. Een eenvoudige applicatie zodat de redactie in Kameroen zelf in staat zou zijn om de site te onderhouden en nieuws te uploaden. En zo snijdt het mes aan twee kanten: de Afrikaanse diaspora wordt voorzien van nieuws uit het vaderland en de krant kan gebruik maken van expertise waarover ze zelf niet beschikt.
De site is inmiddels vier jaar in bedrijf, maar de volle aandacht van de redactie gaat nog altijd uit naar de papieren krant. De enige webredacteur is het grootste deel van de tijd bezig met verslaggeving voor de papieren krant. Het actualiseren en bijhouden van de website is bijzaak. Alle verhalen die de journalisten maken zijn primair bestemd voor de papieren krant. De redactie maakt geen berichten speciaal voor de site.
Pas als de krant gedrukt wordt bekijkt de redactie welke bijdragen op de site gepubliceerd zullen worden. Dat valt ook meteen op als je de site bekijkt. Alleen op de dagen dat een krant verschijnt zijn er nieuwe berichten geplaatst. En dat is niet omdat de site een bedreiging zou zijn voor de papieren krant. Want de sitebezoekers (Kameroenezen in den vreemde) en de krantenlezers (Kameroenezen in Kameroen) zijn gescheiden werelden. Blijkbaar valt het ook in Kameroen niet mee om ingesleten gewoontes te veranderen.
Deze bijdrage is gebaseerd op een onderzoek van Lilian Ndangam dat onlangs is verschenen in het wetenschappelijk tijdschrift New Media & Society onder de titel Free lunch? Cameroon’s diaspora and online news publishing.