In 2006 verkrachtte en vermoordde Peter H. de vijftienjarige Melanie Sijbers. Twee jaar daarvoor was hij op gezag van de rechter ontslagen uit de tbs-kliniek waar hij in behandeling was vanwege enkele verkrachtingen. Hoe kon dat zo gebeuren? Fleur Besters, politieverslaggever van het Eindhovens Dagblad, reconstrueerde de affaire, sprak uitvoerig met slachtoffer Wies de Win en schreef er een intrigerend boek over: ‘Gegijzeld door een psychopaat’. Welke rol speelt de krant als een verslaggever een boek schrijft? Read more →
Tag: misdaadverslaggever
Serie: de bloggende journalist (2)
Bloggers en journalisten. Die combinatie zorgt nog regelmatig voor discussie. Maar inmiddels zijn bloggende journalisten al lang geen zeldzaamheid meer. Tijd voor een serie om een indruk te krijgen van de bloggende journalistiek in Nederland. Aflevering 2: het misdaadblog van Fleur Besters, politieverslaggever van het Eindhovens Dagblad.
Als er een boek verschijnt over het meest onthullende televisieprogramma van Nederland zijn de verwachtingen natuurlijk hooggespannen. In ‘Achter de schermen bij Peter R. de Vries, misdaadverslaggever’ verwacht je dan ook een onthullende kijk in de keuken van Neerlands meest spraakmakende reporter. Maar dat valt reuze mee. Want natuurlijk kunnen de ‘geheimen’ van Peter R. de Vries niet onthuld worden. Dat zou immers toekomstige undercover operaties kunnen bemoeilijken. Wat rest is een serie aardige, leuke en grappige anekdotes over diverse voorvallen tijdens de opnames van het programma.
Zoals die keer dat Peter tijdens een draaidag op Aruba toevallig stuit op het bezoek van koningin Beatrix aan het eiland, en zich tussen de enthousiaste menigte begeeft om de vorstin joelend te begroeten. Of die keer dat een figurante tijdens de opnames ‘bekent’ elf kinderen te hebben gebaard zonder haar man ooit naakt te hebben gezien. Of die keer dat Peter in het jaar dat hij was uitgeroepen tot ‘niet-roker van het jaar’ door Nederlandse toeristen werd betrapt toen hij in een Arabisch land een trekje nam van een waterpijp.
Het zijn stuk voor stuk leuke, korte hoofdstukjes om te lezen. Maar je wordt niet heel veel wijzer over de journalistieke werkwijze van het programma. Wel dat het hard werken is: het kost veel uren om de opnames te draaien en te monteren, het kost ook veel tijd om de enorme stapels post en e-mail dagelijks door te nemen en het is frustrerend om niet elke zaak tot een goed einde te brengen. Al met al geen solide reconstructies van zaken waaraan Peter R. de Vries met zijn team heeft gewerkt, maar een aanschakeling van memorabele anekdotes.